ýlýk sarý kanatlý,
rüyalarým gerçek oldu,
rüyalar ki umut,
rüyalar ki korku...
zaman parçalandý, devrildi dizlerim
önce gözlerim yýkandý,
inceldi ellerim sonra,
ýlýk sarý kanatlý,
uzat sýcaklýðýný,
umutlarým karardý...
ýlýk sarý kanatlý,
gerçeklerim bir an oldu,
bir an ki uçsuz,
bir an ki upuzun bir boþluk...
en son uçan bulut sus pus,
felek kýzýl bir secdeye mecbur,
kýrýldý gökkubenin mina’sý
ýþýl ýþýl yýldýzlar karardý...
ýlýýk sarý kanatlý,
yýldýzlara ses ver,
sessizlik billur gibi,
sessizlik alýnyazýmda yýkandý...
ve son maverasýnda kefenim,
bereketli yaðmurlar gibi dirildi,
sinsi bir inilti bedende
tabutum topraðýna mülteci
ýlýk sarý kanatlý,
ben þimdi sýrýlsýklam,
týpký bir mahi gibi,
kendi kulaçlarýnda özgür,
söylenmemiþ muþtular gibi...
ýlk sarý kanatlý,
þiirlerim umman oldu...
umman ki soluksuz,
umman ki en sonu sonsuzluk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.