Beni geçip giden yok nicedir...
Sanýrým kayboldum oksijensiz anýlarýnda kentin.
Ne bir ayak izim
Ne de arkamdan gelen gölgelerin
Topuk týnýlarý yok,
Yok aslý astarý hayallerin..
Gümüþ tentelerinde parlayan
Çið damlalarýnda görünüyor güneþin yüzü.
Hayli sýcakkanlý...
Saklambaç oynuyorlar bulutlarla her öðle vakti.
Ama bu sefer güneþ ebe...
Bulutlar bu kadar iyi saklandýklarýna göre...
Kahkahalarýn arasýnda
Kaybolur tümcelerim.
Aðlatmak için,
Soðandan kuvvetlidir anýlar.
Onlarý yakar ýsýnýrsýn,
Onlarý hatýrlar ýslanýrsýn.
Bir ekmek kokusu çalýnýr burnuna,
Bir taþ plak çýtýrtýsý,
Bir kapý gýcýrtýsý ve
Heyhat zamanýn gönül çarpýntýsý..
Buram buram ana hasretinde küllenirsin.
Kulaklarýnda bir ‘’evladým’’ sesi iþitmeye gör;
Ýçlenirsin..
Söz geçmez gerçeðe.
Aklýn sana oyun oynar,
Tarumardýr notalar,
Bestelerine alkol dökersin.
Sonra bir ikindi vakti,
Sigaran esmer ellerinde..
Ýçer de içersin...
Anýlar bitter çikolata tadýndadýr..
Yediðin zaman yakar boðazýný..
Ama aðýzýnda da tatlý bir tat býrakýr.
Damga gibidir bir bakýma..
Aslý kalkar üzerinden;
Ýzi kalýr...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.