Nazımdan Şiir Okudum

Dünün tozlu yollarýnda,
Koþuþan bir çocuktum,
Yalancý salýncaklarýnda,
Ne de düþler kurmuþtum.
Þu Ceyhan’ýn sokaklarýnda,
Hürriyetinde,Aydemir mahallesinde
Osmaniye caddesinde,
Ne güzel,
Ah ne de güzel,
Çelik çomak oynamýþ,
Çamurlarýna bulanmýþtým.
Behice’nin parkýnda,
Sekerek çizgi atlamýþ,
Çökerek misket oynamýþtým,
Çelimsiz dizlerimi güçsüz dirseklerimi,
Düþerek kanatmýþ,
Güllü mendilimle baðlamýþtým.
Beþ ocak ilkokulunda,
Ak yakalý,sert kolalý
Siyah önlüðümün iliklerini yýrtmýþ,
Düðmelerini koparmýþtým.
Dünün tozlu yollarýnda,
Afacan bir çocuktum iþte,
Þiirler yazdým bu þehre,
Bir hayalin içinde,
Ne çok terlemiþim,
Ne de çok susamýþým,
Þimdi toz pembe düþlerde.
Pamuk Eli Ortaokulunun,
Duvarlarýndan atlamýþ,
Ellerimi kanatmýþtým.
Yorgun düþtüðüm uzun günlerin,
Kýsacýk akþamlarýnda,
Gözlerim yenik düþtüðünde,
Ben Annemin kollarýnda.
Mýþýl mýþýl da uyumuþtum.
Ahh ahh þimdilerde,
Düþlerin otobüsü gibiyim,
Yýllar kartopu gibi saçlarýma düþmüþ,
Omzuma yükler çökmüþ,
Mevsimler dönmüþ bu ömürden,
Kanat açmýþ gökyüzüne,
Gökyüzü küsmüþ,
Çocukluðum bana küsmüþ.
Ucu bucaðý görünmeyen,
Önümde ki ince dehlizden,
Bir sis yumaðý çökmüþ,
Belli belirsiz karaltýlar içinden,
Sanki hayat yeni düþmüþ.
Ah ah annem,babam
Bir varmýþ bir yokmuþ gibi
Çoktan göçmüþ bu mahalleden,
Doðduðum bu þehirde,
Çocukluðum fýrlýyor þimdi içimden,
Umarsýzca kaybolup gidiyor,
Gidiyor sislerin içinden.
Anlam veremediðim his var,
Bir his var içimde,
Hem de içten öte.
Ayaklarým geri geri atýyor,
Yönümü buluyor güneye dönüyorum,
Yürüyor yürüyor yürüyorum,
Hastane yoluna sapýyor saga dönüyorum.
Gözlerim dalýyor, kirpiklerim ýslanýyor
Aðýr aðýr yaklaþýyorum,
Ayaklarým titriyor,nefesim daralýyor
Baþýmý göðe kaldýrýyor,
Bahçe kapýsýndan bakýyorum.
Eyvah geç kalmýþým,
Yine geç kaldým diyorum,
Yine Ýstiklal Marþýný,
Ceyhan Ticaret Lisesinde,
Dýþ kapýda okuyorum.
Gözlerim en uzak noktaya,
En son sýnýfa,
Ýkinci kata öylece takýlýyor,
Sanki dün gibi kulaklarým çýnlýyor,
9 C den sanki sesler duyuyorum,
535 nerede hani nerede?
Bu çocuk hangi cehennemde,
Öfkeli bir ses,
Kýrk kiþi bir nefes.
Aman Tanrým Yüksel Kutlu
Ama bana ne mutlu,
Ýlk ders edebiyat,
En çok sevdiðim ders.
Lacivert kravatýmý düzeltiyor,
Kara tahtaya geçiyorum,
535 Yaþar Cerit burada,
Burada hocam diyorum.
Doðru ya ben bugün,
Nazýmdan bir þiir okuyacaktým,
O büyük ustadan,
Ben þeref duyacaktým.
Ön sýraya gözlerim takýlýyor
Hazala bakýyorum,
Saçlarý Afrika ormanlarý,
Þenay dinlemeye hazýr.
Keþke diyorum keþke,
9 A dan 491 Ayþe,
Bunlarýn yanýnda da o sarý kýz olsaydý!
Gönlüme saçsaydý bir neþe,
Her neyse her neyse
Görürüm ben onu bu teneffüste.
Bir iç çekiyorum,
Ve þiirimi okuyorum.

Düþman

Onlar ümidin düþmanýdýr,sevgilim
Akar suyun,
Meyve çaðýnda aðacýn,
Serpilip geliþen hayatýn düþmaný.
Çünkü ölüm vurdu damgasýný alýnlarýna,
Çürüyen diþ,dökülen et
Bir daha geri dönmemek üzre yýkýlýp gidecekler.
Ve elbette ki,sevgilim elbet
Dolaþacaktýr elini kolunu sallaya sallaya,
Dolaþacaktýr en þanlý elbisesiyle:iþçi tulumuyla
Bu güzelim Memlekette hürriyet.


Nazým Hikmet.






Sosyal Medyada Paylaşın: