Artýk yalnýzlýðýn hüküm sürdüðü topraklardayým, Sen gideli çok oldu yüreðimden, Ve artýk bir baþýna kalmýþlýðýn verdiði hüzünle boðulmaktayým, Çýkýþ yok sanki tünelin ucunda. Ne kadar yürürsen yürü, Ne yaparsan yap, bitmeyecek gibi. Yaklaþtýðýný hissedersin ýþýða, Ama ulaþamayacaðýný da bilirsin, Bir þeye yaklaþmak varmaya yeter mi? Hele o yer de uçup giden sevdansa eðer, Sadece yaklaþýrsýn, Yaklaþýrsýn, Yaklaþýrsýn, Ama varamazsýn. Belki çok da yakýnýndasýndýr, Ama kolay mýdýr bir sevdaya limitlenmek? Yolun kýsa görünür seni izleyenlere, Ama sen bilirsin, Asla varamayacaðýný. Aþk da burda baþlar iþte, Hiç ulaþamayacaðýný bilmene raðmen yürümekle baþlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
gorkem19 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.