DUMANLAR YÜKSELİRKEN

Gemiler vardý önümüzde;
Aþka yelken açmamýþlar.

Sabahlar uzanýrdý; sisli ve sisli..

Suda bin bir boyut ve koyuluklar,
Kimsenin eli kimsenin cebinde deðildi;
Korku ile tutunmuþlardý bir yerlere..

Bir omuz; daha yüksektekinin önünde,
Bir poz; anlatýyordu;
Nelerin olmayacaðýný..

Herkesin kalbi..
Saklandýðý delikten çýktý,
Bir atýþ ki o; sadece ölüm,
Bir çýðlýðý bastýrabilirdi..

Yolculuk böyleydi iþte;
Dumanlar yükselirken,
Kimsenin eli kimsenin cebinde deðildi.
Sosyal Medyada Paylaşın: