Bakma öyle karþýnda duran ben deðilim ki sensin kalbimdeki,
gözlerin yine yalnýzlýðým yerine bir ýþýltý halinde, kalmalý ve, nefes almalý
bu sevda; yaralý kalbimde yaþamaya devam etmeli
saymadým ki günleri Ýstemediðin o halimi Terk etmedim henüz, Hüznüm gözyaþý oldu, Yaðmurla doldu bulutlarýn içi.
Eski dostlarým gibi, Kýymet bilseydin Olsaydý her þeyim Ýnansaydý herkes bize Yine de sen En güzel günlerin getirdiði Ve benim Alýp götürdüðüm Çiçeklerden Onlarýn her türlüsünden benzersiz renklerinden daha hüzün dolu ve daha güzel olacaktýn..
Kalbimde yanan boþluk Toprakla dolarken Son kez baktým o çiçeðe, Bir seslendin ki bana Ürperdim ve, Düþtü yapraðýmdan Bin çið damlasý..
‘Hüznüm toprakta’, dedin, ve devam ettin,
"Kýymet bilseydim Olsaydý her þeyin Ýnansaydý herkes sana Yine de ben En güzel günlerin getirdiði Ve senin Alýp götürdüklerinden Onlarýn her türlüsünden daha anlamlý ve daha sakin Henüz adýný koymadýðým Bir hayatý yaþýyor olacaktým.."
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeremDuran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.