Kalkita'nın kızıyla

sanmayýn ki coþkun sularda çýrpýnarak akan biriyim;
nehir de benim
sel de…
beni sal sananlar yanýlýrlar a yârim,
sandal da olmadým
kürek de..
ýrmaðýn dengi deðil,
kendisiyim;
eyvallahým olmaz kimsenin gönül coðrafyasýna
gerekirse yataðýmý deðiþtiririm!

gerekirse akmam
dururum bir söðüt altýnda
dallarýný alýp koynuma uyurum öylece…
olmazsa kururum vallahi
adým silinir haritadan.

aþk mihengine gerek yok be çýrak!
þöyle bir yoklasam anlarým
sevdanýn yâr mý
yaramaz mý olduðunu;
hangi kalbin kaç ayar vurduðunu iyi biliyorum artýk
yýrtarým yüreðimin defterini
silerim bütün hesaplarý
kâr da benim
zarar da…

istersem ziyan ederim kendimi;
bir sözle ölür
iki gözle cana gelirim yeniden.

seversem imaným tazelenir;
közlerim kor olur birden
aþka gelir
imdadýna yetiþirim ezilen bir karýncanýn,
küsersem
tam bir sersem olurum bu dünyada
fark etmez benim için
ha bir han yýkýlmýþ
ha bir cihan;
serden geçmiþ serseriye dönerim
benim için sularý bulanýk
kubbesi karanlýktýr
külhaný olmadýðým bir hamam!

Kalkita’nýn kýzýyla zehir içtim ben
denizine düþtüm
gömüldüm koyun koynuna;
eðer etekleri zil çalan biri gezinirse sahilde
ve bir dalga yalarsa ayaklarýný
bilsin ki
bileklerinden öpüyorum
sarýlamadýðým için boynuna…


ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: