SERÜVEN
SERÜVEN
Solgun bir yüz seninkisi,
Neþesi bitmiþ, hayata küsmüþ, ümidi kesmiþ…
Tek gayesi tekrar barýþmak olmuþ her þeyle,
Ve her yaprak düþtüðünde,
Hissetmiþsin rüzgarýn savurmasýný.
Sen de savrulmuþtun bir zamanlar.
Kimi zaman yalnýzdýn bu diyarda,
Kimi zaman yanýnda sevdiklerin.
Ama hep sen vardýn senin yanýnda,
O sessizliðin, çaresizliðin ortasýnda.
Güneþ doðarken gözlerinde,
Anlýyordun hayatýn güzelliðini.
Hayatýn gizemi de vardý senin için,
Hiçbir zaman keþfedemediðin.
Sinsice gelip geçen günler,
Seni hep yordu sandýn.
Oysa ki ucu bucaðý olmayan dünyada,
Seni üzecek bir tek sen vardýn.
Göz yaþlarýn yaðmurla karýþtýðýnda,
Ýstedin ki hayat sona ersin.
Ama her doðan güneþle birlikte,
Sevgi dolu gözler olduðunu fark ettin.
Ve zincirlerini her kýrdýðýnda,
Yaþamýn bir serüven olduðunu öðrendin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.