öfkeyle dürterken kör sadakatim aþk kapandý ayaklarýma
geçemedim ...
affetmek gene yap demek bunu çok evvel öðrenmiþtim... zira af /aðýr bir tasmadýr edilenin vicdanýna asýlan... hürriyete kadar bir daha bir daha yapar yenilgiyi kaldýramayan pehlivan
sana bu haksýzlýðý edemezdim
susup öfkemi susturup krizlerimi yani / tasarrufa teþvik edip sözleri sana öylece gel desem
paspas ederdim benliðimden
sen de bilirsin yutulan her kelime zehirli bir kin tohumudur her koþulda büyür alabildiðine...
cesursak ötekine deðilsek kendimize ...
hasýlý sadakatin perdesini açýp geldim sadede
güle el deðdi ez cümle...
aynaya baktým az önce piþmanlýk esamesi aradým dingin yüz çizgilerimde parlayan gözbebeklerimde hatta / hatta düþ izlerimde
hayret !
bir tek ellerim kirlenmiþ atalarým geldi hatýrýma -keþke sadece er kiþiye kayýrmasalarmýþ ya neyse- haklýlarmýþ yine de yýkayýnca bi gayret pür-ü pak oldum vesselam
þimdi damaðýmda býraktýðý tadý ve diþlerimin arasýndaki kýrýntýlarýyla gülümsüyor bana intikam
eh hadi bakalým bana dert olacaðýna sana olsun bi zahmet
atalarýnýn atýnýn terkisinden in de gel gelebilirsen ya da dehleyip git
bencileyin böyledir mizan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.