YÜREKLER ÜŞÜMESİN
Soðuk bir kýþ gecesinde sokak lambasýnýn ýþýðý parlarken,
bomboþ sokakta çýt yok,
soðuk besbelli hayvanlarý bile sindirmiþ bir kuytuya.
Ýnsanlar kapatmýþlar perdeleri
pencerelerden sýzan loþ ýþýklar bile üþüyor belli.
O evlerde neler yaþanýyor kimbilir,
bildiðim tek þey herkes acýsýný kendi içinde yaþýyor,
ne kadar haykýrsa da dýþarýya,,,
bir süre sonra alýþýlýyor kimsenin dikkatini çekmez oluyor,
karýþýyor ,sýradanlaþýyor.
Hayat acýmasýz insanlarda ha keza
vesselam hayat biþekilde yolunu bulup devam ediyor.
Aslýnda ömür düvünecek kadar uzun deðil malesef.
Ýnsan kalbinin sokaklarýnda yalnýz kalmasýn;
boþ sokaklar gün ýþýðýyla dolacak,
koþturan insanlarla
soðukta olsa yaþ yaðmurda olsa.
Aðlayan, gülen ömür baki deðil,
yürekler üþümesin mühim olanda bu zaten.
*GÜL*
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.