Her gün,

Her gün,
Yavaþ,yavaþ
Alýþmaktayým,
Yaðmurun ürperiþine.

Ve,beklenilen
Sýrlar,
Aralayýnca kapýyý,
Karabasandýr hatýralar,hayallerinde.

Yaþam bir çeliþkidir,
Zaman uzaklaþýrken senden,
Aðlarsýn,
Yüreðinde çözülünce gece.

Yalnýzlýða saklanýr gün,
Ve bir sonbahar daha yaþanýr,
Hüzünleriyle,
Varolduðunu sandýðýn bir yerlerde.

Hala mahkum,
Gözlerin,
Senden daha yorgun olan aynalarda,
Boþuna bu bekleyiþler.

Bir çýðlýðýn sessizliðinde,bir oda,
Ve de onun boþ duvarlarý,
Pencerelerinde bekleyense,
Renklerini yitiren umutlar.

Ve ruhumda yankýlanmaya baþlayan,
Acýlar,
Yaþamýn karanlýðýnda kalan izlerimi,
Acýmasýzca yüreðimde derinleþtiriyor.

Son bulur,
Belki de bilinmeyen bir gerçekliðin sesi,
Kaybolur,
Gökyüzünün derinliðinde.

Ama ben,
Hala her gün,
Ararým ve de beklerim,
Gecenin maviliðine doðacak güneþi.










Sosyal Medyada Paylaşın: