Çakıl Taşları

Çakýl taþlarýna ibretle bak.
Zîrâ, yok fazla bir fark
çakýl taþýyla
insan arasýnda.
Biri azgýn denizinde,
biri bahtýnýn izinde
ayný kavgayý verir
hayat mâcerasýnda…

Nasýl dalgalar taþlarý bin bir inat ile
çarparsa fâsýlasýz sâhile,
hayat da insaný çarpar,
bir o yana, bir bu yana...
Bir daha, bir daha, bir daha...
sabahtan akþama, akþamdan sabâha...

Ya,
kum olur, kendini rüzgarýn kucaðýnda bulursun;
estikçe rüzgar, savrulursun diyar, diyar...
Belli olmaz varlýðýnla yokluðun,
bir gün sessizce, bir çalý dibinde kaybolursun.
Hak vâki olmadan ömrün biter,
hayat denizinde boðulursun.

Ya da,
direnirsin bir çakýl taþý gibi,
Hakkýný vermek için yaradýlýþýn,
bahþedilen ömrün her ânýný,
sanki cephedeymiþ gibi yaþarsýn.
Bâzen, geri dönüp baktýðýnda,
Hâlâ nasýl yaþadýðýna, kendin bile þaþarsýn.

Üç beþ kaþýk aþýn telâþý,
üç beþ yudum suyun kaygýsý,
yarýnlarý kemiren keþkeler,
mutlak sanýlan kuþkular,
hâlden bilmeyen yâr,
söz kâr etmeyen gönül…
Felek iþte…
bin bir kýlýða bürünür,
bir dostun, bir hasmýn görünür,
törpüler durur kenarlarý ve uçlarý,
gün gelir, bir de bakarsýn,
dostun oluvermiþ, yorgun çakýl taþlarý.

Vurdukça dalga, dalga hüzün,
ürperir her seferinde yüreðin.
Kâh, Eyüp’ün sabrý olur,
kâh bir dost tesellisi mendireðin.
Hakikatle hayal arasýndan
akar gider hayat son nefese deðin.

Derler ki, Alýnlardaki hesap asla þaþmazmýþ,
ömürler vâdesini bir nefes bile aþmazmýþ.
Her kulun, neyse Hak’tan nasibi,
O’dur elbet, o’nun için en münâsibi.
Velhâsýl olsa da, her hayat ayrý bir hikâye,
taþýsa da her can kendine göre bir gâye,
asýl mesele, Huzura, açýk alýnla varmakmýþ,
ve bunun için de lisân-ý hâl ile
Mevlaya yalvarmakmýþ.

Veli BOSTANCI


Sosyal Medyada Paylaşın: