Tükenmiþ bir gün yortusunda yorgun
Bedenim
Anýlarýn daraltýsýnda kayýplarda…
Hiç duyamadýðým bir ezanýn naðmeleri
Sabahý g/özlüyor göz kapaklarýmda…
Ýçimden geçiyorsun
Düþler teke tek geliyor
Yenilgiye doymayan kahramanlar gibi
Döküle döküle
Ölüyorlar
Ýçimin saklý cehennemine
Gömülüyorlar...
Bir gezgin acý toplayýcýsý açýyor avuçlarýný
Mavilerimi dileniyor benden
Sarýlarýmý istiyor
Beyazlar veriyorum
Topraðýn derinlerine saklýyor
Ýçimde canýmdan can
Koparýyor
Çýðlýklarým zerdüþe ulaþtý da
O beni duymazdan geliyor…
Dualarým benden önce giden
Alýn yazýma
Yetiþemiyor
Dünün sancýlarýný yüklenmiþim habersiz saatlerimden birinde
Kambur bir umut
Taþýyorum
Yarýnlara ýsmarlanmýþ aðrýlar gözlerimde.
Sustuktukça yoksullaþýyorum.
Ýçimdeki meleklerin tahtýndaki mevsimler
Baharsýz, yaðmursuz ve çýplak
Üþüyor…
Ayak izlerinin yalnýzlýðýnda
Gölgelerini çiðnediðim mutlu dünlerin soluðu
Can veriyor
Kirlerinden arýnmýþ bir tebessüm býrakýyorum
Aleme…
Efsunlu bir türkü dudak ucumda eriyor
Sesimi tüketiyorum…
Elemlerim dökülüyor ayak uçlarýma
Zaman bekçileri insafsýz
Nöbetlerinde,
Özlemini doðuruyor gün
Bir gayret
Biriken acýlarýmýn
göbek baðýný kesiyorum…
…….
Ve
düþlerinin emanetinde seni soluyorum,
herþey son/uç/suz….