Çocuklar doðuyor her gün bir yerlerde.
Umut, özgür, barýþ ve devrim..
Renkleri burçak,
Gözleri çakmak çakmak…
Çocuklar aðlýyor her gün bir yerlerde..
Açlýk, susuzluk,
Yokluk olmuþ kaderleri,
Doðanýn onlara sunduðu nimetlerden
Habersiz,
Kimsesiz ve çaresiz çocuklar.
Çocuklar oynuyor her gün bir yerlerde..
Oyun alanlarý olmuþ mayýn tarlalarý,
misketleri mermi kovanlarýna,
Palyaçolarý kurþun askerlere.
Uçurtmalarý,
Savaþ uçaklarýna terketmiþ yerlerini.
Panzerler,
Ardý arkasý kesilmeyen..
Bomba sesleri,
Tahrip ediyor minnacýk yürekleri.
Ateþ, duman ve kan..
Dört bir yanlarý.
Analarýn acý çýðlýklarý! ! ! !
Parçalýyor kulaklarý…
Çocuklar Ölüyor her gün bir yerlerde..
Dünya bi haber.
Kulaklarýný týkamýþ dünyayý yönetenler,
Duymamak için çýðlýklarý…
Kara bantlarla baðlamýþlar gözlerini,
Görmemek için yaptýklarý vahþeti…
Dünya hala bi haber! ! !
Hala kararlý nutuklar.
Hala söylevlerinde barýþ var,
Öyleyse neden ölüyor çocuklar? ? ?
.
Bugün Dünya Barýþ Günü diyenler.…
Yitirdiklerimiz nerede?
Nerede kaldý ’Barýþ’?
Nerede gökkuþaðý?
Neden hala bu vahþet! ! ! ?
Neden hala yaðýyor bombalar? ? ?
Evet çocuklar ölüyor her gün,
Dünyanýn dört bir yanýnda,
Ölenin adý Savaþ’ da,
Barýþ mý oluyor yeni doðanýn adý?
Daðarcýk-izmit/1 Eylül 2006 18:00
Ferah Yýlmaz
Bu þiirin hikayesi:
’1 EYLÜL DÜNYA BARIÞ GÜNÜ’ ne ATFEDÝLMÝÞTÝR..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.