Yaprağın Yakarışı...

Söyleyin aðaçlar, rüzgârýn türküsünü
Susmasýn yapraklarýnýz... Söyleyin
Sýzar mý güneþin nazlý bakýþý bir dalýnýzdan?
Deðer mi göklere eðilmez baþýnýz?
Sürer mi hükmünüz daðlardan daðlara?
Oysa ki;
Bir demir kalp yeter ýþýðýný söndürmeye,
Baþlarý ayaða deðdirmeye,
Ve yokluðunu bile hükümsüzleþtirmeye...

Sonra,
Yakarýþlarýný duydum bir yapraðýn
Rüzgâr estiðinde
Korkudan titriyordu
Haykýrýyordu…
“Toprak” diye.
Bir yapraða baktým birde topraða.
Ey yaprak,
Gelmedin mi bu topraktan?
Suyunu veren o deðil mi?
Niye korkuyorsun kucaðýnda uyumaktan.

Ayazý çöktü bir anda
Birinci tekil þahsýmýn,
Titreyen ellerimden bir yýldýz kaydý
Bu sefer topraktan gökyüzüne
Heybemde yalnýz sitemlerin kaldý
Onlarý da,
Onlarý da býrakacaðým sokaðýnýn köþesine.

Saat kaç?
Oldu mu erken
Gün baþladý günü beklerken
Bakayým rüzgârýn rengine,
Yakmalý bedeni aþk saatinde
Yansa da ormanlarýnda aþkýn odunu
Kalmadý içimin parlayan odu...

Yollar bekliyordu, rüzgâr ýslýðýyla
Çýkmaz sokaklar içimin isyanlarýnda
Görmediðim geleceðe sakladým,
Demir kelepçelerimi.
Ya rüzgâr soðutur isyanlarý,
Ya da kelepçeler zehirler bedenimi...

Zamansýzlýðýn sarhoþluðu
Saki, senelerimi doldur
Ýçeceðim bir yudumda
Sonra koy gelecek testisini yanýma,
Bekleme dolunayýmda.

Ýþte aymazlýðýmla arýyordum.
Dostlarýn masasýný,
Demli çay tadýnda sohbeti.
Zaman senin orada,
Hayat senin,
Ama hiçbir þeysin
Varlýðýnla…
Yüreðini koydun son doldurduðun bardaða.

Gökhan KEVEN 21/12/2009-Nevþehir
Sosyal Medyada Paylaşın: