Kendimi Kaybettim Kendimde

Hastalýklý sanrýlar içerisindeyim
hüzün iþliyor gergefinde beni,
ilmek ilmek...
bir hata var
ama nerede?
mümkün olmayan nedir bu kadar?

Kuru,mat bir acý yüreðimde
gözlerimden taþýrýyorum coþkun nehirleri
dudaklarýmda yavan bir nefes
belki son kez,
evet son kez kuruyorum haketmediðim hayalleri...

Adým adým yaklaþtýrýyor bedenim
gýrtlaða kadar dolan günahlarýma
sahi ne zaman öðrendim adam gibi günah iþlemeyi?
öðretmiþ zaman iki arada bir derede
öðretmiþ meðer
o telaþlý halde...

Dizelerle seviþirken düþlerim
baðýþlanmaz günahlara imza atýyorum þimdi
üzerime yürüyor vicdaným
daha yok mu diyebilmek sadistçe
ve kendime en büyük haksýzlýðým...

Yarýn yok!
yarýnlarým kayýp
oysa ben kendimi unutalý zaten çok oldu
bir düþ perisini kaybettim
onu arýyorum...