Kristal Adam

Ýnsanlar geldi zamansýz...

Bir gün gönlün kapýsý çaldý deli gibi
tokmak kýracak gibiydi kapýyý
gelen inatçýydý,
üþümüþtü de üstelik
sýðýnmaya muhtaçtý
saçlarýna yaðmýþtý bembeyaz kar taneleri
içerisi sýcaktý,içerisi yaz
kristaldi adamýn teni,
yüreði ayaz...



Sýcak bir kan damladý içime...


Sýmsýký sarmak istedim nedensiz
yalan yok yürekte
tuttu ellerim ýlýk,hayali ellerini
genç ömrüm dayandý umarsýzca
yorgun ömrüne...



Sevmeyi özlemiþtik belli ki
sevilmeyi bir de
onda görmüþtüm ben ilk kez
ayaklarýn yerden nasýl kesildiðini
Alaaddin’in uçan halýsýna binmiþtim oysa
ve bilemezdim ansýzýn ineceðimi...



Kristal adamla
kristal bir aþk yaþandý kýsacýk
ve korktu kýrýlmaktan,
sinsice yerleþti aklýna ayrýlýk...




Adam karar verdi aniden
baðlanmamalýydý bu küçüðün yüreðine yüreði...



Ve bir gün usulca gitti
sessiz bir vedayla
geride enkaz
geride uçuþan küller býrakarak
bir de çabuk söner sandýðý sinsi bir alev...



Sönmedi!
özlemin rüzgarý besledi o yangýný
büyüdü
büyüdüm
gözyaþý yaðmur oldu her gün
kendime yaðdým
nerdesin ey KRÝSTAL ADAM?
sen hayata erken gelmedin ki
ben sana geç kaldým...



Aþka geç kaldý küçüðün...

gökperim...

Sosyal Medyada Paylaşın: