Dolu dizgin yaðýz at koþuyor Yeni harman olmuþ tarlalarda Ellerin küçük karýnca inceliðinde Dolanýp duruyor hafýzamda
Gün gelir anarmýþ insan, unuttuðu ne varsa Kaybedince anlarmýþ kýymetin, ah yâr olsa Kalkýp giden gemilerin ardýndan bakar Heybetli daðlar gibi içinden aðlar.
Ilýk rüzgâr esintisi dolaþýr izbe köþeleri Hangi ayrýlýk aramaz neþeyle seviþen sevgilileri Gün soldu, gül soldu, bahçe soldu; tablolarda Zaman durmuyor bak, akreple yelkovan arasýnda
Sancýlý yarýnlar var, bulut nemden yoksun Kalabalýk içinde tek; tek de bilsen çoksun. Anlama bu gece, hiç bir þeyin farkýnda olma. Sen uzaklarda yorgun argýn; yanýmda yoksun.
M.S./2009 Kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
çigdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.