Þanlý mazinin muhteþem zaferlerine denk, Bir düzine zafer kazanýncaya dek, Ýman aþkýyla þahlanarak, Bendine sýðmayan sel gibi coþarak Hýzýr ile eþleþti o büyük kahraman. Aðlýyordu Sarýkamýþ, Kars, Ardahan, Erzincan, Erzurum olmuþtu periþan. Yakýp yýkýyordu alçak düþman. Haddini bilmeyene bildirmek gerekti, O sanki gökten inmiþ melekti.
Bindokuzyüzyirminin otuz Ekim’i Onbeþinci kolordu, o büyük komutan, Þahlanarak kýrýyor esaret zincirini. Dalgalanýyor bayraðýmýz Kars Kalesi burçlarýnda. Doðuyordu güneþ, aðrýyordu tan. Elinde meþale imanlý ordu, Korudu bu güzel yurdu. Pýrýl pýrýl güneþ, gülüyordu sema, Zafer sarhoþluðunda dað, taþ, ova.
Kazým Karabekir Paþa’ya ithaf, 5 Þubat 2002
Þükran Beþýþýk Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.