Terk edilmiþ, eski konak. Camsýz pencere, kýrýk kapý. Dökülüyor duvarlar… Diken sarmýþ her yaný, Kurumuþ o güzelim, Erguvan,çam,defne. Bir süre sustum kaldým! Mazide ki günlere daldým, Týlsýmlý bin bir gece … Her gecesi bir masal, Þýkýr.þýkýr havuz… Gök yüzü hep yýldýz! Taþ plâk dönüyor, Katibim þarkýsý inliyor. Arap bacý el pençe: Gümüþ tepside demli çay… Katibde pek alýmlý, Kâküller dökülmüþ anlýna. Naz ediyor gül peri! Sürme çekmiþ göz üne, Yumuþacýk elleri. Maziden gelen sesi dinlerken, Gerçeðe döndüm birden: Demezler mi sahipleri öldü erken! Yýllardýr boþ durur bu konak; Bir el uzandý camsýz pencereden, Kapattý kýrýk pencereyi! Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.