güneşi bağlasam
zaman;
bir ölüm tarlasýnda adým atmak gibi,
himalayanýn tepesinde baharý beklemek gibi,
ve çýkmaz sokakta taþlarý dövmek gibi...
seni sevmek;
ince kordonlu saatin akrebinde kovalamak zamaný,
yelkovaný küstürmeden...
küskün gülü- har gönlüm
ateþi sogutur ibrahimi sevdalarda
bir yalý capkýný deliþmen, deliþir avuçlarýmda...
kýrk kilitli taþ kapýnýn kýrk kilitinde
dökülür isyanlarým sana yazýlý
cumbalý odamýn isli penceresinde
sana dem olarak kaðýda düþtü, ebruli hislerim...
bir garip buluþmalar yaþar gözlerim camýn buðusunda,
camlar el ele verir gözlerinde serencam eyler geceyi
ve dökülür gece ak saçlarýmdan elime...
güneþi baðlasam durmaz,
sana mülteci saatlerde, müebbeti yaþayan gönlümde...
son selamýnmýþ, saçlarýna dolayarak gittiðin istanbul
bir ince kanun sesi duyulur gecede hece hece
söz olur dökülür dilimden, bilmem kaç ölüme gebe...
saray kaçkýný dilenci gönül,
ne dilenirsin aþký maþuðundan,
deðil mi ki aþk kaleme uçunu kýrdýran...
þimdi sana olan sevdamý, aþk dergahýnda yargýlýyarak asýyorum sevdalý
ve kurþunluyorum dökülen kötüye dair ne varsa üstünde
bir ölü kadýnýn soðuk cesedinden sesleniyorum sana, sýcak nefesimle
yýkýyorum sana yazdýðým tüm kelimeleri, paklýyorum sevdamýzý
bir ikindinin yalnýzlýðýnda toplayarak eteklerimi,
aynalara aðlayarak gidiyorum....
selçuk bozdað/2009 gaziantep/ çekmeceden dökülenler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.