Seni Sevdikçe Üşüyor Yüreğim
Her sabah uykulardan kýrýntý toplardý aç çocuklar
Aþký giyerdi insanlar, yalnýzlýklarýna yelken açarak
Adresi bilinmez yollardý gökkuþaðý mevsimlerinde
Sen gözlerimde biriktikçe gül yüreklim
Yaðmur yeþil yaðar, denizler sarý akardý.
Yosunlar aðýnca gözlerinden içime, denizim olurdun
Akþam öpüþlü dudaklarýndan ben zamaný saðardým
Tutacak bir el, öpecek beden olurdun dudaklarýma
Yangýnlar baþlardý içimde, ateþinde kendimi bulurdum
Dolunaylarý indirirdi deprem öpüþlerin, kaybolurdum
Ýçimdeki ipek yollarýnda kervansýz göçlere vururdum.
Göktaþlarý gibi yaðardýn içime seni düþündükçe
Geometrik þekillerden çýkarýp kalýbýný saklardým
Acýlarýn cetveline sürerdim þiirlerimi, aðlardým
Ölümü saðdýç ederdik sancýmýza, kimi vedaydým
Düðünler kurulurdu obalarýmda, sana sevdaydým.
Ýpek bir sýzýsýn tenimde, hasret en huysuz kiracým
Döver kayalarýmý sözlerin, tef gibi gerilir korkularým
Hadi kulaç at i mgelerime, ne zamandýr firarlardasýn
Bir güvercin gibi titre kollarýmda, yangýnlar baþlasýn
Aþkýn uslanmaz sularýnda, isterse fýrtýnalar patlasýn.
Bütün denizlerin küreklerinde yaþamak çentiði
Sarsýlan bütün ömürlerde aþktýr hayatýn repliði
Suskun ayrýlýklarýn ölçeðinde buz tutar ellerimi
Bilme sakýn hüzün kýran saatlerimde öldüðümü
Eðil de bak yarama, seni sevdikçe üþüyor yüreðim.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.