Ellerim benim el deðildir,
Sevgiliye el eli iken...
Avuçlarýma kýþ konmuþtur çoktan,
Bu bereketsiz çoraklýktan,
Yâre kalemi doðrultan kim??
Kirpik uçlarýndan uykularý dökülen,
Gece sabahýna varmaktayken,
Güneþi yerinden sökülüp
Gözlerine gece örülen kim??
Bu soðuðu çok,
Soluðu yok sessizlikte,
Gönül Kâbesini yýkmaya çalýþan
Ebrehelerden usanýp,
Ebabiller dileyen kim??
Aþkýn olmaz ki nefsi müdafasý,
Acý muhtevasý;
Yüreðin hem cezasýdýr hem muktezasý...
Öyleyse;
Yarayý yâr bilen kim??
Yürek deðildir ki gaza meydaný...
Ve ömründe yoktur kazasý...
Aþkýn aranmaz galibi ve maðlubu,
Bir aþýk vardýr bir de maþuðu...
Öyleyse; çölde kýzgýn kumlarý,
Su diye yudumlayan kim??
Yürek çarparken derinden,
Tembelliktir yare sitem...
Ýç sýzlarken inceden inceden,
Özledim diyebilen kim??
Aþký taç yaparsýn saçýna,
Taþ atarlar baþýna,
Aþk böylesi suçsa,
Suçu boynuna dolanýp
Sehpaya itilen kim??
......
Bakma!
Nazarýnda sehpasý itilir cümlelerimin,
Havada asýlý kalýr boðum boðum kelimelerim...
Devinirim...
Devrilirim...
Son baþýma yazýlýr...
Ve ben uzun uzadýya bir devriðim...
Benim...!!