Ýnsanlýðý yolda gördüm, bir kolunda yeþil dolarlar diðer kolunda cenneti vaat edenler insandan müsvetteler. Daha ne arýyorsun ki? Hiç yorma nefesini onlar zaten satmýþlar nefislerini. Sen, ben, o çoluk çocuk açken, yurdumda kan gövdeyi götürüyorken, bir lokma ekmeðe emeklim muhtaçken insanlýðý arama o çoktan yok olmuþ zaten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.