Yaðmur dövüyor penceremi gözyaþlarým ise yanaklarýmý tutamýyorum kendimi sana , giderken el salladýðým o penceredeyim. Son görüþtüðümüzmüþ bu pencere sen gittin, dönmedin. Bu pencereye; ne bir kýrlangýç yuva yaptý, ne de karþýdaki badem pembe çiçeklerini açtý. Þimdi içim çok acýyor yokluðun bir kara bulut, benim çaresizliðim ise kar fýrtýnasý; ne sana ulaþabiliyorum ne de sen dönebiliyorsun bu kadar çaresiz mi kalacaktýk? Yaðmur dövüyor penceremi bir ürperti var yüreðimde sen derdin ya! Ýlk yaðmurlarla,ilk yaprak dökümüyle ilk kýrlangýçlarla döneceðim sana. Hani neredesin? Ýlk yaðmurlar pencereme yaðýyor, ilk yapraklar dökülüyor aðaçlardan, ilk kýrlangýçlar geldi ve yuva yaptýlar hani sen yoksun. Yaðmur dövüyor penceremi, gözyaþlarým ise yanaklarýmý ayaz donduruyor yüreðimi anladým artýk iyice sen unutmuþsun beni çýkarmýþsýn yüreðinden, son söylenen þarkýlar gibi veda edipte gitmiþsin ben anlayamamýþým seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.