Koza

Güneþ doðarken ilerler,
Martta ekilen kozalar,
Beþ parmakta çapaya gelir
Nisanda da ikilenirler.
Bir zaman sonra,
Gübresi dökülür,suyuna baþlanýr
Beþinci seferinde o da boþlanýr.
Topraða ilk yaðmurlar düþmeden,
Tozlu çýkýverir kulaklarý,
Beyaz bir gül gibi açýverir tomurcuklarý,
Çukurova gelinliðini giyer o sýralar;
Tarlada,takýmda bembeyazdýr kozalar.
Artýk aðustos eylüle devrilirken,
Görücüye çýkma zamanýdýr...
Irgatlar tarlaya girivermiþ,
Harallara toplayý vermiþtir.
Doðduðu köyden çok uzaklara,
Kah römorklarda,kah kamyonlarda
Ýstiflenip yol alýr gider kozalar.
Bir zaman aðalarýn ambarlarýnda,
Bir zaman da tüccarlarýn depolarýnda,
Eðreti bir gelin gibi;
Misafir olur kozalar.
Gün gelir çýrçýrlar da,
Dönen diþlilerin arasýnda,
Kendini buluverir kozalar.
Canlarýndan can çýkar,
Çiðitler’i soyuluverir,
Güneyin çilekeþidir onlar.
Yaz gelir;
Uzandýðýn yataklarda kirlenirler,
Kýþ gelir;
Isýndýðýn yorganlarda terletirler,
Nasýrlý ellerden çýkan kozalar.

Yaþar Cerit


Sosyal Medyada Paylaşın: