Nedir bu sessizlik,
Bir orman sessizliði içinde yüreðim,
Sanki volkanlar açýlacak, lavlar püskürecek,
Alev, alev de, içerim.
Dalgasý yok, hasrete akan denizlerin,
Ne bir yel eser, ne de bir fýrtýna,
Durgun da sular,
Boðulmaktayým içimdeki sessizliðin,
Sessizce gidiyor gemiler þimdi enginlere süzülerek san ki,
Uzaktaki bilinmez limanlarýna da,
Yine de korkmaktadýr, dümen baþýndaki kaptan,
Çýkar diye, fýrtýnalar.
Hep korkmuþumdur,
Sessizlikten
Her sessizliðimden sonra çýkar da içimdeki,
Beni hazandaki yaprak gibi oradan ora savuran fýrtýnalar,
Ve çalkantýlar ve sonra o dev, dev dalgalar,
Ve patlar ruhumu yýllardýr saran o,
Sýcak kýzgýn, lavlar,
Püskürür bir kez daha, yýllardýr uyuduðu yuvalarýndan,
Ve bozulur suskunluðum da,
Alev toplarý dolar, bir kez daha yüreðime,
Sessizlik, biter de.
Alýr götürür, beni fýrtýnalar.
Bu gün yine öyle,
Hüzne aðlýyor yüreðim, ve enginlerde kayboldu gözlerde,
Karmakarýþýk duygular, ölüm mü var ne,
Anlamadým da,
Aðlar, gözlerimdeki, anýlar.
A.Yüksel Þanlý er
18 Aralýk 2009-12-18
Ankara.