Bir uçurtma uçuruyorum Gökyüzüne doðru... Umutlarýmý, özlemlerimi yüklüyorum Uçurtmamýn sýrtýna. Ve sýkýca tutuyorum ipinden Uçurtmam kaçmasýn diye. Rüzgarlarýn en kuvvetlisi, Yaðmurlarýn en þiddetlisi, Vursa da uçurtmamýn baðrýna Uðraþýyorum terazisinin bozulmamasýna.
Ben ve uçurtmam tek beden, Yükseklerde uçuyorken... Bir hiç uðruna ölen, Ýnsanlarý görüyorum, Açlýktan kurumuþ bedenler Üst üste yatarken. Kavrulan topraklara gölgem düþüyor. Çocuklarýn neþeli kahkahalarýný, Yeni doðan bir bebeðin aðlamasýný, Hayata son nefesini veren bir ihtiyarýn Sesini duyuyorum.
Bir uçurtma uçuruyorum Gökyüzüne doðru, Acýlarýmý, gözyaþlarýmý yüklüyorum, Uçurtmamýn sýrtýna Ve koyuveriyorum ipini Ýzliyorum arkasýndan Enginde kaybolana kadar. AKYOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Göksal AKYOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.