her gün
bir baþka yalanla aldatýldý zaman
þeytan tarafýndan ýrzýna geçilen bir hayatýn
cüruflarýydýk biz
bu yüzden
yarým yamalak kalýr gülüþlerimiz
intiharlara kapalýydý ömrümüz
yaþayarak ödedik bedelimizi tanrýya
dokundum omuzlarýna
düþlerime tanýklýk etmiþ bir kadýn çýktý karþýma
kadýn
bütün özlemlerin yorgun basamaðý
düþlerdeki kasýrga
hangi rüzgar çevirmezdi ki
bir yapraðý gazele
dilimiz düðümlenir
gönlümüze iner bir perde
kapýsýz
duvarsýz
penceresiz kaldýk bir kafeste
biliyorsun ki
günler de benzetti kendini bize
aðlama sýramý yaðmura verdim
alýn teriyle seviþtiðim umutlarýmý
yenilgilerimi soyunup dökeceðim önüne
konuþtukça derinlere düþüyor ses
herkes kendi cinnetini yataða atýyor
boðuluyor içimizdeki son nefes
aþk katmýþ önüne ayrýlýklarý
ötesi görünmüyor
yoksulluðunu kundaklýyor herkes
cehenneme yakýnlýðýmla tanýyýn beni
kýyamet sizdiniz
yürekleriniz mahþer yeri
daha bitmedi cezanýz
boþuna beklemeyin kýyametleri
on beþ aralýk iki bin dokuz
Ýsa Ýnan