kalýn bir a basýyorum onanmaz yaralarýma dil kurumuna inat þapkasý sol cebinde hala..
isyankar bir þarký gibi takýlýyor dilime hayat umursamýyorum zaten bastýðým seslerde detone nota bilmem ki ben alaylýyým diyip birde dalga geçiyorum üstüne tüm deliliðim üstümde
saçlarýmý kestirsem diyorum sonra alakasýz bir cümlede depresif ruha iyi gelirmiþ saç kesiði öyle derler ya bilenler oysa mutluydum ki ben nereden çýktý þimdi bu depresif haller
uzun uzun yürüsem mi acaba sen gittiðinden beri yaðmuru dinmeyen Ýstanbul sokaklarýnda ama bilirsin ben þemsiye tutmayýda sevmem sende yoksun ýslanmakta gelmez içimden
o kahkahalarla izlediðimiz filmde ne kadar anlamsýz þimdi yürüdüðümüz o aðaçlý yolda öyle gerçi yokluðunda geçmedim hiç uzaktan baktým öylece attýðýmýz her adýmýn izi içimi ezdi sessizce
-ne çok þeymiþsin sen-
nefes alýp vermek deðilmiþ yaþamak gözlerinde yýldýzlar yanýp sönerken kendini bulmakmýþ karþýndakinde, aþk.
biliyorum! nasýl ki uykularýmda bile sen varsan sende bana uyanýyorsun gecenin kör zamanlarýnda ve biliyorum aramýzda duran zaman tek soruluk bir sýnav cevabý soruda gizli
Ey hayat! biz ulanmýþ iki cümleyiz þimdi aþk adýnda bir eylemin belirtili özneleri arka bahçene saklanmýyoruz artýk yýktýk kerpiçten duvarlarýný hala avaz avaz söylüyoruz çocukluk þarkýlarýmýzý
Gülay Bulut Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.