buselik makamlý bir ömrün koynunda günü güne ekler aþk denen kumpasa suç ortaðý olur yüreðim
firari sevdalarda harcanýr gülüþlerim hiç bilmediðim coðrafyalarda mevsimsiz çiçeklenirim can suyum kara kuyu gözlerimden çekilir kirpiklerime asýlý þimdi hüzünlerim
düþmeden bilemezmiþ kalkmayý insan hele ki bir baþýnaysan ve sinen kýrýk dallara mezarsa hiç hayýflanma bas kanayan dizlerine zamaný yine kendinde derdinin dermaný
kaç mavide boðulduk kaç orman yeþilini yaktýk ya da hatýrý kalmayan kahvenin rengine buladýk yarin gözlerini n’oldu? ne olursa olsun gözün rengi, aþk ne renkti? biz hep kara çaldýk kendi beyazýnda boðduk
ateþe yanan pervaneler misali sýðýndým Mevla’m sana aslý suretine örnek bir aþk’tý içimdeki yardan geçtim de geldim serde aþkýn en yücesi
avuç açtým arþ-ý âlâ’ya dilimde bin bir dua güvercin kanatlarýna baðladým yüreðimi nasýl olsa çýkacak her yol sana
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.