Sevdim seni ben
Her þeyi unut, ama..
Ne olursa olsun, bir tek þeyi unutma...
Seni sevdim ben...
Kalbimse þimdi yetim bir çocuk,
Hayatsa ýssýzlaþtý sanki, umutlarý göç etti düþlerimin.
Sanki, bir þeyleri eksik öksüz yüreðimin.
Kelimeleri eksik, kelimeleri yaralý, kelimeleri cýlýz.
Taþýmýyor, anlatmýyor, tanýmlamýyor bu hüznü.
Sanki, kabuk tutmuþ yaralarý kanýyor yüreðimin...
Ve sanki, bundan sonra artýk hep kanayacak...
Aðlanacak bir aþkýn kýyýlarýna demir attýysa gözlerim...
Hiç yaþamadýðý acýlarý yaþýyorsa yüreðim...
Çare yok, bundan sonra hep aðlayacak...
Ýçinde kanayan bu yara...
Hiç susmadan ebediyen aðlayacak...
Yakamozlarýnda yýkadým aþkýmý çýrýlçýplak...
Seni ne kadar sevdiðimi baðýrdým mehtabýna...
Anlattýkça sevgimi ayýn þavký vuruyor satýrlarýma...
Anlattýkça üþüyor, anlattýkça ýsýnýyor yüreðim sanki...
Ellerimde günah gibi yaþayamadýklarým,
Sensiz ölüyorum anlayacaðýn...
Yanarak, yýkýlarak her geldiðinde aklýma aðlayarak....
Sevdim seni ben...
Denizlerin, gürültüyle gelip vurduðu dehlizlerin,acýlý duvarlarý gibiyim.
Duvarlarým yosunlu, duvarlarým kaygan, duvarlarýmdan sular sýzýyor.
Tutunamýyorum soluyorum, soðuyorum güneþ ulaþmýyor içerilerime.
Küfleniyorum, yaþlanýyorum yalnýzlýklar peþim sýra beni takip etmekte.
Dokunduðum her ýslak duvardan, bir sensizlik bulaþýyor üstüme.
Ne kadar sensizsem, o kadar seninleyim þu son günlerde.
Belki de en baþta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bütün bunlar.
Kimseler ulaþmasýn diye, kimselerin bilmediði, bulamayacaðý yollarýna,
Götürdüm seni yüreðimin en derinlerde tuttum, bana sakladým.
Derine, hep daha derine seni yapayalnýz, bir tek bana býraktým.
Kendimi oradan oraya vurmam saðýmda, solumda,
Ne zaman dikildigini bilmediðim duvarlara çarpmam,
Zamanlý zamansýz yaralarý kanatýp göz yaþlarýna boðulmam.
Dedim ya, tarifi yok bam baþka bir duygu bu.
Her þeyi unut, ama..
Ne olursa olsun, bir tek þeyi unutma...
Sevdim seni ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.