Bulutlara doðru bir el salýnýr, Yar döner son defa bakýnýr. Bir mendil yolculuðunda, Umutlarým hep rehin kalýr. Þu deli gönülde yanan, Bu kaçýncý ateþtir parlayan! Her defasýnda bu vedalar, Yakar anam içimi yakar; Kanadýmý kolumu hepten kýrar... Sonrasýnda gece olur, Yarin mahmur gözleri; Gözlerime gelir ayan olur. Sisli bir dað gibi, Puslu puslu,hasreti önümde durur. Þu çarpan yüreðimde, Ayrýlýðýn soðukluðu gelir yüzüme vurur... Bu deli gönül, Sevda çölünde hep kaybolur. Bir yaným deprem, Diðer yaným volkan, Irmaklarým ise hüzün akar. Aynalara yansýr mahmur gözlümün hayali, Ýçimi bin bir dert sarar. Akan zamaný geriye döndüremem ki, Gidenler dönmüyor ne yazýk ki, Bir mendil yolculuðunda, Umutlarým hep rehin kalsa da, Bu aþklar hiç sönmüyor inan ki.
Yaþar Cerit
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşar Cerit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.