bir nisan yaðmuruyla ýslanmýþtý içim çamuruyla sývanmýþtý yüzüm bundandýr aynalara küskünlüðüm... o gün bir gökgürültüsü yerleþti gözlerime ve hangi göze deðse çakardý öfkeyle
ta ki aralýk’ta bir aralýk dokuncaya kadar aþka...
lakin korku fýrtýnalar estirince nisan baktý gözlerim poyraz esti kelimelerim
onu ellerimle ateþe verdim
(þimþekler bu kez yüreðime çakmýþtý ve o piþmanlýktan geriye içimde / hiç dinmeyen yaðmurlar kalmýþtý...)
-külleridir hala genzimi acýtan-
iþte o zaman bu zaman kelimeleri de katýk edip yalnýzlýðýma harf harf aðladým ...
sen gülünce deðiþti iklimim gözlerin doðunca yeþerdi tüm çiçeklerim
sana hiç söylemedim ama ben ilkbaharý ilk sende bildim ki senden önce / düþlerimde bile en fazla yaðmuru biraz ara vermiþ sonbaharlar özlerdim
yerleþik hüznüme hazandan ötesi düþ bile deðildi anlayacaðýn ...
zordu elbet hiç tanýmadýðým bir mevsime alýþmak buz tutmuþ ellerimle sýcaðýna dokunmak yüzümde nisan izleriyle aynanda kendime bakmak
gide gide kaldým yanýnda sen ise gidiyordun kaldýkça
ispat istiyordun aþka... kelimelerim yitmiþti kalakalmýþtým tanýmadýðým bir bahar ýssýzlýðýnda
dokunsam uçuverecek bir kuþ gibiydin ürkek ve kararsýz
kýmýldamadan durdum hep yamacýnda tek bir hamlem olmadý bildik oyunlarla
kendimi dayatmadým seni benim yapmadým
bundan büyük ispat olur mu
pencereyi ardýna kadar açýp seni özgür býraktým ya ...
þimdi hala uzaksam yanýnda konmadýðýn içindir omzuma
seni sensiz yaþamaya alýþtým da
bakmýyorsam artýk gözlerine telaþla kaçýrýp hiç bakmýyorsam
küskünlüðümden yahut senden gitmiþliðimden deðil
aðustos gözlerini saklamýþtým gözlerimde onlarla ýsýnýyorum sözlerinle üþüdüðümde...
güneþimi alma
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.