HASBİHAL (Aşık KOMANİ)

HASBÝHAL (Aþýk KOMANÝ)

Bana gönülden güvenen üstadým (aþýk-koman)iye hediyemdir.
Hasta olduðunu duydum geçmiþ olsun acil þifalar diliyorum.

Sabay yeliynen, esti dertlerim.
Yüreðimi hüzünler, sardý be üstat
Ben konuþ dedikçe, sustu dertlerim
Gönül nazý da’beni, yordu be üstat

Kýrýldým bir çok þeye, türlü nedene-
Ben gül verdim bana, intizar edene.
Sebepler sýðmadý, yorgun bedene,
Her þeye susmak. zordu be üstat

Deðiþti zaman, kalmadý eski tadým.
Bazan vezir oldu bazan, rezil adým.
Milliyetçilikten baþka, yol tanýmadým.
Kaçmadým görüpte, darý be üstat

Her mevsimde yaþarým, her acýyý çeker-
Lakin acizdir gönül. bir yerde býkar,
Anýlar düþman olur hem, kafama sýkar.
Ben sevmem kini, þeri be üstat

Yalvarmak güzel, þeydir allaha
Irak etmesin diye, el açtým billaha
Bende tasalanýpta, yanmam daha,
Ýki etmedim ben, biri be üstat

Dilimle naçar yeðenini, sana anlatýrým.
Nazým tek sana geçer, sana dinletirim.
Sen yol ver amcam daðý, taþý inletirim.
Aklým (bahtý kara)da durdu be üstat

(eski köy) dedin sanki dünyam döndü
Okurken (seneler) ceyi kaným dondu
Þiirlerinde aþkýmýn da ateþi söndü
Cihan böyle sevdamý, gördü be üstat

Aþýk KOMAN’i dir, sazýmdaki telim
Ýlhamýmdýr o benim, yazdýran elim
Ozan KOMAN’ým noðlacak halim
Sen söyle duracak yeri be üstat

Ozan KOMAN 12.08.09
02.00

Sosyal Medyada Paylaşın: