Yar

Bakma öyle yüzümün çizgilerinin güldüðüne;
Yüreðimde nice yorgun üzüntülerim var.
Dünyanýn bütün yükünü sýrtýma vurmuþlar,
Olanca direncimi parçalamýþ, koparmýþlar.

Hüzünlü bir gecenin sancýsýdýr benim çektiðim,
Dünya o kadar acýmasýz, o kadar zalim ki;
Gölgesi avutuyor, korkutuyor benliðimin her yerini,
Soluyorum, susuzluktan kurumuþ yapraklar gibi.

Ben, yazgýsý yalnýzlýða mühürlenmiþ bir þair,
Sense bu yalnýzlýða hüküm kuran ilhamsýn.
Vuslat bana o kadar yakýn, o kadar uzak ki,
Bir bulur, bir yitiririm yüreðimin kýyýlarýnda seni.

Gölgesi avutuyor, korkutuyor yüreðimi,
Vuslatý bekleyen sabahlar olmuyor,
Aðlayan çocuk artýk hiç gülmüyor.
Soluyorum, susuzluktan kurumuþ güller gibi.

Esmeye gücü kalmayan rüzgarlar gibi,
Yazgýsýnda yalnýzlýða mühürlenmiþ bir gemiciyim,
Sense etrafýmda dönüp dolaþan bir martý.
Vuslat bana o kadar yakýn, o kadar uzak ki,
Bir bulup, bir yitiririm çöllerde gördüðüm serap gibi.

Sosyal Medyada Paylaşın: