Acýyor, kanýyor, aðlýyor mazimin sayfalarý. Vuslat günlerini saya saya düðümleniyor boðazým. Kanat çýrpýyorum sensiz geçen yarýnlarýma. Gözyaþlarýyla geliyorum ben her gece yanýna.
Alýþamadým,alýþamam bir türlü yokluðuna. Sensizliðin hasretiyle þiirler yazýyorum þimdi, Kýrýk masamda beyaz kaðýt,elimde kalem var, Mürekkebimse sana akýttýðým gözyaþlarým.
Yokluðunun acýlarýnda hýçkýrýða boðuldu kalemim, Bir sebebi vardý,alýþmamýþtý yokluðunu yazmaya. Yazdýkça mý umutlar tükeniyor içimde bilmiyorum, Yoksa sen tükendikçe mi yazýyorum bilmiyorum hala.
Varlýðýn yokluðun anlaþýlmaz oldu yüreðimde, Galiba yüreðimin kýyýlarýnda çýrpýnýþlarýn, Yabancý bir þarký gibisin anlamaya çalýþtýðým, Hiç kimse misin bilmem ki nesin, kimsin sen? Sosyal Medyada Paylaşın:
(KaLp-HIRSIZI) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.