YALNIZLIĞIN GÖLGESİ VAR
her adýmda yalnýzlýðýn var,
her köþede elemin.
her sürgünde,
her tomurcuðunda , ellerin .
birde yaþamak var.
uzanan bir kar çiçeði gibi
güneþi her gördüðünde.
hüzzam ;düðüm düðüm bir vakti savar,
her adýmda koca bir yalnýzlýk ,
her köþede beni boðan bir çýðlýk var.
salt ellerin kalýr geride,
birde çýðlýðýnda kaybolan boþluðun,
ellerimle tuttuðum ve dokunduðum.
ecinniler gezinir, geçtiðin her köþede.
damarlarýmý örter sonsuzluðun.
aslýnda savurgan bir insandýr hayat,
bizi umarsýzca harcayan ve tüketen.
þehirlerin onca ýþýðýnda boðulan,
kapkara bir yalnýzlýktýr.
havasý solunur, koca boþluðun .
þehirlere sorun;
arada bir geçen,
banklarda oturup,
kaldýrýmlarda gezinen,
koskoca bir adamýn,
nasýl bir çocuk gibi aðladýðýný.
bir gören olmasada ,
eski bir çýnar aðacýnda yýðýlan gölgesini....
yunus yavuz / bozkýrýn þairi/ erzurum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.