‘’ herkes kendi yüreðinin mahkumu ‘’
Hasreti isa
kendini iðfal ederken bir mavi
susmak için öðrendiðim dilim büzülsün
yüzümdeki sis perdesini aralasýn aþk
iklimler yakýnlaþtýrsýn bizi birbirimize
sevgi kalsýn bir aldanýþýn öyküsünde
bir sonun baþlangýcý olsun dudaklarýmýz
bir uçurum düþerken çiçeðin üstüne
bedenin destek olsun orada
bak kardelenler ellerini uzatýyor sana
sen ki
daðlara sevdasýný kaçýrmýþ bir eþkýya
adýndan gayrýsý
yalan bu dünyada
bir ölüm düþmüþ payýma
bir de umut
gerisi ýskarta
tepeden süzülen buluta niþan alýr gözlerin
bir düðünün ortasýnda
silahlara mermi taþýr ellerin
gece uzar koynunda
kanla yakar kýnayý gelin
þimdi bir akþam çullanýr üstümüze
sen ve ben
gölge gözlüm
kalýrýz
nefes nefese
altý aralýk iki bin dokuz