Zifiri karanlýða büründü çocuksu gülüþlerim. Yaðmurlar düþmez oldu aðarmýþ saçlarýma. Ayaz kesmiþ bir kýþ akþamý, ayrýlýk çaldý kapýmý. Aslýnda ayrýlmak bile denmez, bu ayrýlýða.
Ama ben hiç unutmayacaðým o akþamý. Zalim bir yaðmurda ýslanýrken ümitlerim. Sýzlamaya baþladý sol yanýmda ayrýlýk sözlerin. Her sözün bir ok misali yüreðime saplanýrken, O katransý gece yaðmur deðildi gözlerimdeki.
Yavaþ yavaþ kaybolurken gecenin karanlýðýnda, Seni hiçbir zaman unutmayacaðým dedim sessizce. Ve ben seni unutmadým, belki de unutamadým. Zindan oldu günlerim hüzün düþtü gecelerime.
Ansýzýn bir sýçrayýþla bölündü bütün düþlerim. Sabahlara kadar hayalin canlandý gözlerimde. Çok istedim ayrýlýðý unutup, sana doðru koþmayý. Ama tozlarýnda boðuldum sana giden yollarýn, O kadar çok istedim ki seni yaþamayý beceremedim.
En büyük umudum sendin þimdi onlarda tükendi. Ve sen hala sana akan göz yaþlarýmý görmedin. Sensizliðin ölümün diðer adý olduðunu biliyordum da, Ýnanasým gelmiyordu bir türlü buna ,þimdi anladým. Sensizlik demek ölümlerin ölümüymüþ meðerse .
Þimdi gece aðlýyor, ben aðlýyorum öyle içten içe. Her tarafýný karanlýk bulutlar kaplamýþ gökyüzünün, Yaðmur yaðmakta, korkuyorum sensiz ýslanmaktan, Hadi gel; dünya duruncaya kadar, ölünceye kadar.
Gel hasretim, Gel özlemim, Gel maabetim, Gel beraber aðlayalým. Sosyal Medyada Paylaşın:
(KaLp-HIRSIZI) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.