Ağlayan yerler

Yalan oldu eski günler.
Tükenmez derken tükendi birer, birer,
acýsýyla, tatlýsýyla,
hayallerimize dolan anýlarý kaldý þimdi,
þu kaybolup giden,
zamanlarýn.

Anam vardý, babam vardý kardeþlerim vardý.
Kimimiz ocak yakardý,
kimimiz saç ayaðý altýnda ateþ karýþtýrýrdý,
güz gelmiþ, kýþ kapýya yaklaþýrken.
Hasat edilmiþ kaynamýþ darýlar ve kýþlýk ülübüler ayýklanýrdý,
birer, birer yanan ocaðýn baþýnda,
Kýþ kapýya yaklaþýrken.

Ve, sonra…
Sürülmüþse iþ yaparken, kömüre bakýrdan bakýr cezveler,
gallevi fincana dolardý, telvesi bol kahveler.
O kahveyi içerken babam, keyfinden dört köþe olurdu.
Anama kýzmazdý,
her zaman anama kýzan babam…

Babam.
Hele bir de sarýp yaktý mý,
o altýn renkli kaçak tütünü var ya..
Deðme gitsin artýk onun çakýr keyfine.
Ýþte o zaman hiç kimseye kýzmazdý,,
keyfine bakardý babam…

Kav çakmak taþýrdý yanýnda.
O bir de salladý mý, sigara yakarken buram, buram kokan,
çakmak taþýyla yaktýðý kavýný..
Deðme gitsin, deðme gitsin keyfine.
Sevincinden,
yüzlerindeki derin çizgilerde,
güller açardý da,etrafýna neþe saçardý bol, bol..
O gülerken o neþeliyken
Anamýn da yüzlerinde güller açardý,
Mutluluðundan..

Babam…
Severdi o anamý, yüzüne karþý demese de.
Bilirim ki o,
Ýçinden karýmsýn kadýnýmsýn derdi ona
ve baþýmýn tacýsýn derdi anama.
Elleri nasýrlý o babam.

Bazen.
Avrat bee, derdi..kalýn sesini yumuþatarak …
Caným ne istiyor biliyor musun derdi.
Derdi de.
Bu gün þöyle bir etli batýrma yapsan derdi arkasýndan.
Ve çoluk çocuk hep beraber baþýna toplansak
Hep beraber içsek olmaz mý beraber derdi babam.


Þimdi gýran girdi, o güzelim yýllara..
Þimdi ne anan kaldý ne babam, ne de diðerleri,
ne de, ben kaldým oralarda.
Daðýldýk gittik, kimiz er kimimiz geç.
Viraneye döndü.
Þimdi hayallere sýðmaz olan, o baðlar, bahçeler,
ören yerlerine döndü.
Evler, barklar…
Þimdi hüzünlerin hayaletlerin dolaþtýðý yerler oldu,
hazan bahçeleri oldu oralar.
Bir zamanlar,
güller kokan toprak kokan
Sebze meyve kokan bahçeler.

Diyorlar ki…
Bizim oralar da yaþarmýþ hayaletler.
Benim okul dönüþünde yollarda korktuðum karasudaki hayaletler,
konaklarmýþ, o yerlerde.
Biz daðýlýnca mekan tutmuþ hayaletler yerlerimizi.
Öyle diyorlar þimdi…

Ve açmazlarmýþ.
Bahçemizde, gözümüz gibi baktýðýmýz,
güller, mor menekþeler ve de mor sümbüller...
Ve daha bir çok,
evlek kenarlarýnda boy veren çiçekler.
Açmazmýþ þimdilerde.
Þebboylar,aslanpençesi bahçelerde.

Ve de ötmezmiþ bize yaz evlerinde þarký söyleyen bülbüller.
Hüzün toplanýr olmuþ üzüm meyve yerine
Teyin kovaladýðým meyve topladýðým aðaçlarýmýzdan.
Hüzünler biçilir olmuþ, hüzünler derilir olmuþ ekin yerine.
Harman kalkan ve bir kýþ dokuz baþ insan besleyen yerlerden.
Bu yerlerde hazan biçilir olmuþ ekin yerine.
Ekinler ektiðimiz, yaz günlerinde evlek çekip avar ettiðimiz
tarlalarýmýzdan, baðlarýmýzda,
Domuzlar gezer olmuþ meðerse.


Baykuþlar tünermiþ evimizin çatýsýnda,
çatýsý çökmüþ bizi kýþtan gecenin karanlýðýndan koruyan evimizin.
Bakýmsýz terk edilmiþ damýnda konaklarmýþ baykuþlar da.
Yaban domuzlarýyla oynarmýþ kuþlar kurtlar.
Eskiden gül kokan, bað bahçe aralarýnda.
Oralar’ da kalanlar bile, korkar olmuþ ýssýzlýktan.
Gitmez olmuþ, korkusundan kimseler.
Mahzun ve üzgünmüþ, üzüm nar topladýðýmýz kurumuþ aðaçlar.
Ve aðlarmýþ bizler gibi, þimdi onlar da.

Baþýboþ sahipsiz dolaþýrmýþ, yabanileþen,
Köpeklerimiz.
Ve de sevdiðimiz bir zamanlar yataðýmýzýn üstünde yatan kedilerimiz.
Ve sonra boyun bükmüþ renk, renk gül suyu kurduðumuz,
çeþit, çeþit güllerimiz de,
ölümü, beklermiþ susuzluktan...
Kimi ölen, kimi de bizler gibi her bir tarafa daðýlýp giden,
sahiplerini özlermiþ,
terk edilen o eski mutlu yerlerimiz.


A.Yüksel Þanlý er,
05 Aralýk 2009


Sosyal Medyada Paylaşın: