Bereket Versin
acý olan bu aþkýn bitmesi deðildi.
göz yaþlarýnýn ardýn sýra ayak izlerine düþmesiydi
sen yalnýzlýðý perde gibi çekerken ömrüme
gidiþ yollarýnýn gelen trafiðini hiç düþünmedin
hangi aþkýn sancýsý bir ömür sürmüþ
seni unuttum…üzgünüm
yýldýzlarýn þavkýnda az þekerli kederleniyorum
daldýrmýþým ayaklarýmý ayýn serin sularýna
hiç umutlanma
bir parça seni düþünüyorsam namerdim
aklýmýn senle ilgili yanlarýný ameliyat masasýnda býraktým
yeni doðmuþ bir kelebek kadar özgürüm
sek yaþýyorum hayatý bildiðin gibi deðil
sevmek adýna ne varsa yastýk altýnda saklýyorum
her geçen gün deðer kaybediyor
deðersiz bir heykel gibi bakýyorsun yüzüme
düþüp kýrýlsan santim kadar üzülmem
yüzünden düþen arsýz bakýþýn
aklýmýn barajlarýný bulandýrmaya yetiyorken
inzivaya çekiliyor ömrüm depreþen yaralarýyla
dün gece oldu her þey,yakamozla birlikteyken
seni unuttum…üzgünüm…
kucak dolusu aðlasam da takma kafana
bitirmek yiðitlikse
bereket versin bitirdik iþte
Osman Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.