Gönül sarayýmýza, açtýðýmýz bir bayrak;
Aþk ayan olmakta yar, karanlýktan çýkarak...
Her þey sevgiyle baþlar, ben de kaç kez denedim;
Gezindim gözlerin de, kimselere demedim.
Bütün derdi, kederi, savurdum rüzgarlara,
Açtým kalbimi sonra, temiz, beyaz karlara...
Ha karla yýkanmýþým, ha bir güle yanmýþým;
Yanarken ve donarken, inan aþka kanmýþým.
Ara yerde duranýn farký olmaz ölüden,
Hiçbir þey bilmiyorsan, gülmeyi öðren gülden.
Özlemi de kýskandýr, coþarak sular gibi,
Sonra büzül içine, latif uykular gibi...
Eðer özlem olmasa, olurdun çölde þaþkýn,
Öde özleme diyet, hatýrýna bu aþkýn.
Kul olur sevdiðine, her kim olursa aþýk,
Aþk olmayan gönülde, her þey karmakarýþýk!
Her gün yeni bir aþký teyellerim kalbime,
Bu yüzden uykularý, haram ettim kendime.
Hüzün þimþeklerini, salsan da üstümüze!
Biz aþký katýk yaptýk doðmadan sütümüze.
Aþýklar bilemezler, nerde vurulduðunu,
Annem de anlamadý aþký doðurduðunu.
Ýki batýnda doðdum, aþka da hayat gibi,
Gönlün de koþtururken, aklýmý bir at gibi...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.