Her gün biraz daha mý, artýyor yar telaþým;
Böyle neden bir ömür, hapsedildi gözyaþým?
Ferhat’ýn kazmasý mý deðdi ki, gözesine?
Deli divane gönlüm, koþuyor su sesine...
Su deðildi muradým, oturur baþýnda yar,
Gönlümüzde kaynayan, gözyaþý olup akar...
N’olur ey sevdiceðim, artýk yara mý deþme!
Gözün yok marifeti, o yalnýzca bir çeþme.
Beyhudedir açmamýz, gönlümüz boþsa eðer,
Deli tayý koþturan, sanama ki, gümüþ eyer.
Kaç kaynaktan su alýp, gönlüm çalkalanýyor,
Bir an kessen suyunu, boðum boðum kanýyor...
Gözüm ile gönlümün, bozulunca arasý,
Gözüm oynaþta olur, gönlüm tutarken yasý!
Sen gözüme aldanma, eðil de gönlüme bak,
Gözüme inse gece, gönülcüðüm hep þafak.
Karýþýr su sesine, cývýltýsý kuþlarýn;
Bir kez gönlüme düþsen, deðiþir bakýþlarýn.
Rüyada gördüklerin, inan ki olur gerçek,
Kaybolursun içimde, seni kimler bilecek?
Boynun tutulu kalýr, dönüp de baktýðýna,
Öyle bakmalýsýn ki, deðsin býraktýðýna.
Kiralýk tut istersen, senin olsun gözlerim,
Ýçim de halay çeker, benim soylu güzelim...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.