Beni benden sor dünya! Kendince vasýf seçme,
Ne ömrüm ne sevdama sanma ki erer aklýn?
“ Nasýlsa bir fânidir ” deyip de koyup geçme,
Sen benden de fânisin; kalmadý gizlin, saklýn.
“ Ömrü kýsa ” diyorken bana, bendekilere,
Unutuyor gibisin Ýsrafil’deki sûru.
O sayha; son fâtiha tüm heybendekilere
Rabb’e dön! Nidasýyla biz tadarken onuru
Dünya! Yaþlanýyorsun bizler doðum beklerken,
..Ve, her gün biraz daha söndükçe sönüyorsun.
Ölümsüz hayatýma aþk ile emeklerken,
Sanki boynuzlardasýn; sarhoþça dönüyorsun!
Yakýþýr mý nâmýma mühleti belli vuslat?
Ben ki; daru-l bekâya belâ’dan sözlenmiþim!
Sunmaya çalýþtýðýn herþey; “ beþeri haslet ”
Oysa o cehennemi yakanla közlenmiþim!
Sömür ey geçen zaman! Durma; günbegün sömür
Gücüne güç katsan da zerre incitmeyecek
Bir sevdaya tâlibim; buna yetmez bir ömür
Sen biteceksin ama bu sevda bitmeyecek!
Sen! Yaratýlmýþlarýn en nâdide güzeli;
Her teheccüd vaktinde dilimde duasýn yâr!
“ Biz ” liðin mâbedinden benlik çekince eli,
Bir tek O’na sýðýnýr bu ak saçlý ihtiyar…