Ömrümce huzur veren, her bakýþta kalbime, Geceye kara düþtü, karaya ayaz düþtü. Bir bir kaydý yýldýzlar ayazlarda gönlüme, Gönüle yara düþtü, yaraya niyaz düþtü…
Aradýðým huzuru sende bulurum diye, Kara gözlere daldý, gönül bilmem ki niye, Ömür boyu aldýðým, belki de tek hediye, Beklenmedik bir anda, gözümden yere düþtü.
Sinemde yanan ateþ, kýpkýzýl kor olurken, Erir yürek yaðlarý, düþüncem dar gelirken, Ömrü sensiz yaþamak bu kadar zor denirken, Sensizlikte son buldu, tenim topraða düþtü…
14.09.2007 Necati ÞÝMÞEK Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
nesimsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.