Gözleri mavi çocuk Gece fenerim,kývýlcýmým çaðlayaným Senin New York’ta olduðunu duydum Yanýk yüreðimin pençesini tutan günle, Sana geliyorum. Ellerimde kurutulmuþ bir bahar kokusu Þairler þehri Ýzmir’den Kokladýkça, Okyanuslara indi gece.
Durdum, Yeni doðmuþ bir bebek gibi Loþ ýþýklý sularda göründü minik elleri Gezegenlerden gelip geçiverdi Sen miydin Arman,sen miydin yoksa? Hiç bu kadar heyecanlanmamýþtým! Sarý bir mimoza çiçeði Gülüþü bir tebessümden oluþuyor sadece; O torunum,elleri kuþ kanadý Kiraz salkýmý dudaklarý Onu kalbimin derinlilkerine diktim Özlemler dikensiz sürsün diye Aðlýyor baðrýmda ayrýlýk ve acý çaðlayaný New York limanlarýnda, Yüküm aðýr, bir demdeyim.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.