Seni düþünmekten kendimi alamýyorum… Hangi daða, hangi taþa derdimi anlatayým… Hiçbiri derdimi çare olmuyor. Susuyorum, içimde feryatlar, figanlar kopuyor… Haykýrarak nice nâralar atýyorum… Sesime karþýlýk bulamýyorum. Nedir bendeki seni bu kadar düþündüren! Aþk mý? Sevda mý? Yoksa býrakýlmasý mümkün olmayan bir tutkumu… Onu da bilmiyorum… Sanki seni düþünmek, hayatýmýn yarýsý… Mutluluðumun kaynaðý, sevincimin ortaðý… Damarlarýmda dolaþan kan gibi… Ýþte seni düþünmek böyle bir þey… Ne olduðunu bilmeden çaresizlik içinde SENÝ DÜÞÜNMEK.
29.10.2009 /Perþembe
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailozdemir01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.