KAPALIYMIŞ KAPILARIN AŞKA

Ýlk defamý dokunuyor ellerin,
Titrek, nemli ve soðuk.
Teninde ayaz bir rüzgar gibi,
Dolaþan yanlýzlýðýn buruk.

Günler seni hayatýn kýyýsýndan uzaklaþtýrmýþ.
Zavallý bir çöl güneþi gibi, istemeden yakmýþsýn,
Benliðindeki ufalmýþ tüm umutlarýný.

Ýlk kez mi bakýyorsun,
Bir insanýn gözlerine.
Koyu bir kurþun gibi,
Hýzla düþüyorsun kirpiklerimin uçlarýndan.

Hangi fýrtýnalarda býraktýn tutunmayý yaþama,
Kim seni vazgeçirdi aþkýn büyülü sýcaðýndan.
Seni senden, seni sevmekten kim kopardý acýmasýzca.

Ýlk öpüþün mü içindeki kaygýlarýn ellerini,
Kimsenin ateþinde erimedi mi korkularýn aðýr aðýr,
Hiç mi eðilmedin kutsal bir sevdanýn önünde.

Sana sevgiyi anlatmak ne kadar zorsa,
Onu seninle yaþamakta o kadar zor.
Hatýrlayamadýðýn kadar uzaksýn aþka,
Ýnanmadýðýn kadar yaþayamassýn asla.


Sosyal Medyada Paylaşın: