BÝTMEYEN KAVGA
Iþýk doðudan yükselir yüreðine insanýn,
Ve batýdan çöker hüzün gözlerine.
Yanlýzlýk þarkýlardaki nakarat,
Yorgunluk ömrün tecrübesi bizzat.
Yokluðun sancýlýý doðmasý bundandýr,
Ve yaþarmasý kirpiklerin acýyla.
Ve yeþermesi umutlarýn gücüyle.
Ve yaþlanmasý sevdalarýn anýlarýyla.
Bundandýr hep, doðuyla batýnýn kavgasý.
Doðmak, mesele deðildir.
Yaþatmaktýr sanat insanlýðýný.
Batmak, kýpkýzýl bir gökyüzünde,
Býrakmak yüreðindeki gün ýþýklarýný,
Bulutlarýn ellerine.
Kimsesizliðin kaygýsý bundandýr.
Ve saklamak, içindeki kývranan sahte döngüyü.
Ve aklamak, günahlarýný vicdanýnla.
Ve yoklamak, kaybettiklerinin boþluðunu.
Bundandýr hep, var oluþla yok oluþun kavgasý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.